Wie de bal vangt

“Wie de bal vangt” – Ton Bruijnaers

In de eerste “Wie de bal vangt” heeft Mat Houben aangegeven dat Ton Bruijnaers de volgende mocht zijn die “de bal vangt.” 

Ergens in maart schuif ik aan bij Ton Bruijnaers. Met zijn tweeën zitten we in de kantine van de Heuf. De Heuf, die verder nog steeds leeg is. Heren 1 rondt zijn training af in hal 1 en daarna is het donker. Ik (red. Angelique Joosten), ben pas 2 jaar bestuurslid bij Bevo Hc en eigenlijk altijd als er vragen kwamen over kleding, bedrukkingen etc. etc. dan was de reactie: “Vraag maar aan Ton Bruijnaers, die weet dat wel.” En dat heb ik gedaan, nadat we begin vorig jaar het kledingsponsorcontract af hadden gesloten met Masita, was ik blij dat ik voor de verdere invulling van het kledingpakket heb kunnen leunen op de jarenlange ervaring van Ton. Door Corona iets meer via What’s app en wat minder via fysieke afspraken dan je normaal zou wensen, maar de tips en suggesties waren er niet minder waardevol om. 

Reden te meer om Ton een keer uit te nodigen, om iets meer te vertellen over zijn verhaal bij Bevo Hc.

Ton is nooit een handballer geweest, zijn kinderen wel. “Maar dat hebben ze van Tonny (red. de vrouw van Ton), in dat gezin is altijd gehandbald.” Het is dan ook ergens in 1995 dat Ton in aanraking komt met Bevo Hc, via zoon Merijn (de andere zoon van Ton heeft lang in het doel gestaan bij de handbalvereniging in Nederweert)Ton wordt afgekeurd voor zijn werk en eigenlijk (alsof Jan Karis zag hoe waardevol Ton zou kunnen worden voor de club) haalt deze hem vervolgens heel snel binnen in het bestuur. Van dichtbij heeft hij, zowel als bestuurslid, als via zijn zoon, de promotie van de 1ste divisie naar de Eredivisie meegemaakt. Dat heeft het respect voor de spelers ook doen groeien, zeker diegene waarbij het niet vanzelf gaat, die er echt hard voor moeten werken.   

Uiteindelijk heeft Ton ca. 12 of 13 jaar in het bestuur gezeten van Bevo Hc. Na het landskampioenschap werd er een verjonging doorgevoerd in het bestuur. Dat was ook voor Ton de cue om het werk aan de jongere garde over te laten. Maar, voor hand- en spandiensten is Ton nog steeds prima te porren, geeft hij aan.  

Wat heeft hij dan al die jaren gedaan? Ton zegt: “Ik had een breed takenpakket, de wedstrijdorganisatie werd met de overgang naar de Eredivisie steeds belangrijker. Hier werd een protocol voor opgesteld. Sponsordingetjes regelde ik samen met Dré (red. Tulmans)En de kleding voor de topsportteams natuurlijk. Al die jaren heb ik heel fijn samengewerkt met Herman de Bruijn (Sport 2000 De Bruijn). Ton vindt dan ook dat het geld wat een vereniging uit de samenleving haalt (sponsoring e.d.), ook zoveel mogelijk weer terug moet vloeien in diezelfde samenleving.  

Op de vraag wat Ton zo aantrekt in Bevo is hij duidelijk: “Het is en voelt nog altijd als een avondje uit als we bij Bevo zijn. We hebben zoveel lol gehad.” Die vriendschap, dat familiaire gevoel laat Ton en Tonny steeds weer terugkeren naar De Heuf.  

Wat kan Bevo beter doen? Ook daarvoor kijkt Ton eerder naar het verleden dan naar het nu. “Communicatie”, zegt hij. “Dat was soms lastig, moeilijk om het altijd voor iedereen goed uit te leggen.”  

Over zijn mooiste moment bij Bevo hoeft Ton overigens niet lang na te denkenDe wedstrijd die ging om het landskampioenschap, tegen de Lions in Sittard. Ton zegt: “Ik heb in de kantine, onder de deur door, liggen loeren naar het scorebord. In de laatste minuut mistte Lions het laatste schot op doel en Ton zag onder die deur door, Bart van Ravensbergen op zijn knieën vallen. Wat een ontlading en wat een feest daarna! Ton haast zich ook nog om te zeggen dat hij de sfeer tussen Bevo en Lions onderling nu wel veel prettiger vindt dan jaren geleden. Het Calimero-gevoel bij Bevo is weg”, zegt hij. “Er is nog steeds rivaliteit, maar wel met respect en zo moet het zijn.” 

Is Bevo over 5 jaar anders? “Nee hoor”, zegt Ton. Ik vertrouw op het team van nu, maar ook op de volgende generatie. Die komt eraan en is veelbelovend. Ton tuurt een beetje peinzend in de donkerte van hal 1. “Ja hoor, daar heb ik wel vertrouwen in.” 

“Wie de bal vangt” – Mat Houben

Het is begin 2020 (nog voor Corona) als ik bij Mat Houben aanschuif aan een tafeltje in De Heuf. De man die bij iedere thuiswedstrijd steevast in De Heuf aanwezig is en waakt over ‘zijn jongens’. Voor, tijdens en soms zelfs na de wedstrijd. De man die er ook zijn hand niet voor omdraait om al ruim 12 jaar vrijwilligerswerk te doen bij de vereniging die zijn hart heeft gestolen.

Eigenlijk is Mat geen handballer, volleybal is wat Mat van huis uit heeft meegekregen. Zijn beide dochters besluiten echter anders, zij gaan handballen! Vanaf dat moment raakt hij steeds meer betrokken bij de vereniging en gaat Mat met regelmaat vanuit zijn huis ‘de hoek om’, om in De Heuf de wedstrijden van Heren 1 bij te wonen. En het blijft niet bij de wedstrijden in De Heuf, ook bij de uitwedstrijden is Mat als het even kan van de partij.

“En dat bevalt uitstekend”, zo zegt hij zelf. Hij geniet van de vriendschap die hij ervaart, tussen de spelers onderling, tussen vrijwilligers. En die vriendschap houdt niet op bij het vertrek bij Bevo. Hij ziet regelmatig oud-spelers terugkomen in De Heuf, soms om weer bij Bevo te komen handballen, soms als speler van de tegenstander. “Maar zelfs dan zie je ze genieten van de sfeer in de Heuf, genieten van het contact met het publiek en simpelweg van het in de Heuf zijn.” En daar geniet Mat op zijn beurt dan weer van.

“Dit is een mooie vereniging om bij te horen”, geeft Mat aan. Als ik vraag naar zijn hoogtepunten binnen de club, dan komen die snel. Zoals bijvoorbeeld de jaren met Piotr Konitz die het handballen bij Bevo naar een hoger niveau heeft getild en voor de finalewedstrijd tegen Aalsmeer aangaf: “We kunnen vandaag alleen maar winnen.” Het landskampioenschap in seizoen 13/14 en het behalen van de beker in 17/18 zijn natuurlijk momenten die Mat nooit meer vergeet. Toch vindt hij in de regel de wedstrijden tegen provinciegenoot Lions, de leukste die er zijn. Mat zegt: “er zit een extra randje aan de wedstrijden tegen de Lions, die deze extra bijzonder maken.” Het afgelopen seizoen was het hoogtepunt voor Mat echter de wedstrijd tegen Bocholt uit. Bevo wint hier van de ploeg waar iedereen in de BENE-league van verliest: “dat is toch geweldig.”

Als we Mat vragen wat Bevo beter zou kunnen doen, hoeft hij overigens ook niet heel lang na te denken. Iets meer vrijwilligers zien te regelen, alhoewel hij begrijpt dat dat ook in de mensen zelf zit. Vrijwillig in de ogen van Mat is niet vrijblijvend, hij is trouw aan de beloftes die hij doet. En, vult hij nog even aan, pleiten voor een betere opleiding van de scheidsrechters op BENE-League niveau. Het is soms frustrerend om vanaf de zijlijn te zien hoe de loop van een wedstrijd beïnvloedt wordt door onhandige of onjuiste beslissingen van de scheidsrechters.

Over 5 jaar verwacht Mat overigens dat er niet zo heel veel veranderd zal zijn: “De Heuf is dan nog steeds de gezelligste handbal-hal van Nederland en België, Heren 2 zal nog steeds een belangrijke kweekvijver voor talent zijn voor de vereniging. Een ding mag de club in Mat zijn ogen dan ook nooit doen: “Wordt niet arrogant als club, ga niet naast je schoenen lopen. Als Bevo de verbinding tussen breedtesport en topsport blijft vasthouden en ervoor blijft zorgen dat ieder lid telt, dan blijft Bevo de mooiste vereniging ter wereld.”